Wanneer mensen vragen wat ik het liefst fotografeer, antwoord ik vaak met 'een portret in het bos met mooi zonlicht en een bos bloemen'.

​

Op een woensdagmiddag fietste ik naar het bos tussen Wijngaarden en Oud-Alblas. Ik had afgesproken met Carinda, die er echt fantastisch uitzag. Roze, stipjes en bovenal een hele mooie glimlach. We wandelde tussen de fluitenkruid langs het pad. Met een veldboeket in haar handen, liepen we richting de wilde koeien omdat ik daar altijd al een keer foto's wilde maken. Eigenlijk vonden we het hartstikke eng (want die koeien zijn toch iets groter van dichtbij) en snel waren we weer het hek over gesprongen, terug naar het pad.

​

Het resultaat? Precies zoals ik het zou willen en daarom ben ik best een beetje trots op de beelden hieronder. En ik weet zeker dat je spontaan zin krijgt in het plukken van een veldboeket als je deze blog hebt bekeken.